คำว่า สมุนไพร
ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 หมายถึง พืชที่ใช้ ทำเป็นเครื่องยา
สมุนไพรกำเนิดมาจากธรรมชาติและมีความหมายต่อชีวิตมนุษย์โดยเฉพาะ ในทางสุขภาพ
อันหมายถึงทั้งการส่งเสริมสุขภาพและการรักษาโรค
ความหมายของยาสมุนไพรในพระราชบัญญัติยา พ.ศ. 2510 ได้ระบุว่า ยาสมุนไพร
หมายความว่า ยาที่ได้จากพฤกษาชาติสัตว์หรือแร่ธาตุ ซึ่งมิได้ผสมปรุงหรือแปรสภาพ
เช่น พืชก็ยังเป็นส่วนของราก ลำต้น ใบ ดอก ผลฯลฯ ซึ่งมิได้ผ่านขั้นตอนการแปรรูปใด
ๆ แต่ในทางการค้า สมุนไพรมักจะถูกดัดแปลงในรูปแบบต่าง ๆ เช่น
ถูกหั่นให้เป็นชิ้นเล็กลง บดเป็นผงละเอียด
หรืออัดเป็นแท่งแต่ในความรู้สึกของคนทั่วไปเมื่อกล่าวถึงสมุนไพร
มักนึกถึงเฉพาะต้นไม้ที่นำมาใช้เป็นยาเท่านั้น
คำว่า สมุนไพร ตาม
พระราชบัญญัติยา หมายถึง "ยาที่ได้จากพืชสัตว์ หรือแร่ ซึ่งยังไม่ได้ผสม ปรุง
หรือเปลี่ยนสภาพ" เช่น พืชก็ยังเป็นส่วนของราก ลำต้น ใบ ดอก ผล ฯลฯ
ซึ่งยังไม่ได้ผ่านขั้นตอนการแปรรูปใด
ๆแต่ในทางการค้าสมุนไพรมักจะถูกดัดแปลงในรูปต่าง ๆ เข่น
ถูกหั่นให้เป็นชิ้นเล็กลงบดเป็นผงละเอียด หรืออัดเป็นแท่ง
อย่างไรก็ตามในความรู้สึกของคนทั่ว ๆ ไปเมื่อกล่าวถึงสมุนไพร
มักจะนึกถึงเฉพาะต้นไม้ที่นำมาใช้เป็นยาเท่านั้นทั้งนี้อาจเป็นเพราะว่าสัตว์
หรือแร่ มีการนำมาใช้น้อย และใช้ในโรคบางชนิดเท่านั้น
พืชสมุนไพร หมายถึงพันธุ์ไม้ต่าง
ๆที่สามารถนำมาใช้ปรุงหรือประกอบเป็นยารักษา โรคต่าง
ๆใช้ในการส่งเสริมสุขภาพร่างกายได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น